Dag 15, halverwege. (Day 15, halfway)

16 februari - Ik heb gisteren niet toegelicht waarom ik Varanasi anders vind dan gedacht. Het is heel simpel, ik had verwacht dat het een veeeel kleiner stadje zou zijn. Maar toen ik gisteren op dat dak stond en om me heen keek toen besefte ik pas dat hetecht een stad is met 1 miljoen inwoners. Terwijl ik zit te scrijven eet ik lekker van mijn druiven. Voor onderweg heb ik lekkere chocolade koekjes en als drankje Mountain Dew. Het leven van een reiziger heeft zo zijn mooie kanten. Vandaag normale tijd opgestaan. Aan het ontbijt kennis gemaakt met Alicia en Robbert uit Pilladelphia, USA. Er zat nog een echtpaar aan tafel en die kwamen uit Being. Ze hadden een groot probleem want ze spraken geen Engels. Robbbert heeft nog geprobeert om een Google translate te gebruiken maar dat gaf niet de juiste vertaling. Dit valt toch onder het voorbereiden van ue vakantie? Om uit te zoeken hoeveel Indiers er Chinees spreken! Ik ben vanmorgen in de richting van het treinstation Varanasi city gelopen. Ik blijf me nog steeds verbazen over het aantal tuktuks, motoren en fiets(riksja)ers er rond rijden of langs de weg stilstaan. Ik vraag me ook nog af wat de motorrijdende Indier denkt als hij in een steegje van krap een meter breed rijdt en zijn toeter gebruikt. Ik ben niet bij het staion aangekomen en ben omgedraaid en terug gelopen. Ik had een paar sinasappels gekocht en ben naar een gath gelopen. Daar op een brede trap gaan zitten en poppetjes kijken. En ja hoor hilariteit ten top. Beneden aan de "boulevard" lag een plein. Dat plein was net schoongespoten. En nu gingen ze de trap schoonspuiten. Maar niet eerst waarschuwen, nee ze zetten de spuit op, wat wel netjes was, een leeg deel en open die kraan. Het waren niet alleen mensen die rustig zaten. Nee, er zaten ook verkopers met uitgestalde waren. Dus geschreeuw naar de waterspuiter, maar ook naar degene die schreeuwde. Leuk volksvermaak denk ik dan. Een stukje verderop ben ik op een trap in de schaduw van wat planten gaan zitten en heb mijn sinasappels opgegeten. Even een rustmoment genomen in het hotel. Daarna nog een kijkjegenomen bij de verbrandingsplaats. Het was er druk. Zeker ekf brandhasrden. Imposante pkek. De man die me gisteren uitleg en de tour gegeven had kwam weer naar me toe en naast me zitten. Hij probeerde me weer zover te krijgen. En tien ik na een uur weg ging vroeg ie of ik nog iets wilde geven. Ik zei "nee, ik kwam alleen uit respect voor de overledenen" Ik kreeg zojuist te horen dat er twee andere gasten een boottocht willen doen en dat ik mee kan. Ter afsluiting nog wat fotos vansf t water. 

Febr 16th - i forgot to explain the title of my yesterdays log. In my thoughts Varanasi was a small town. But in fact it is a city with 1 mio citizen. Today i saw a large nr again on the streets as i walked in the direction of the city trainstation. I did not reach it because walked to much to te east. So ireturned and took some small alleys to the ghats. I had bought some oranges to eat at the ghats. When i sat on the stairs a man started to spray water on the stairs. Some people with merchandise started shouting but the man kept on spraying water. Obviously he was instructed to do so. But he could have given a warning. I ate my oranges on a different spit and enjoyed wathing all action around me. I took some rest back at the hotel and went back to the burning area. The guy who gave me the tour yesterday saw me and asked if i remembered him. I acknowledged and then sat next to me. At some times he started to give me informaton. As i stood up to walk away he asked me if i had some money for him. I said "no, i came hear to pay my respect to the deceased" He accepted that and i went back to the hotel. Tomorrow afternoon i take the train to Sawai Mhadopur.